Cupping: Traditionele methode om de bloedcirculatie te verbeteren

Cupping: Traditionele methode om de bloedcirculatie te verbeteren

Cupping, een praktijk die geworteld is in diepe tradities, beleeft een opmerkelijke renaissance in de moderne geneeskunde. Van oude beschavingen tot nu is deze fascinerende methode om de bloedcirculatie te bevorderen voortdurend geëvolueerd en aangepast om een ​​breed scala aan gezondheidsproblemen tegen te gaan. Maar wat zit er precies achter deze eeuwenoude technologie, en in hoeverre zijn de positieve effecten ervan door de wetenschap bewezen? Dit artikel onderzoekt de historische ontwikkeling van cupping-therapie, duikt in de wetenschappelijke grondslagen van de praktijk en biedt ook een uitgebreide gids voor het veilige en effectieve gebruik ervan. Door huidig ​​onderzoek en historische inzichten samen te brengen, heeft deze analyse tot doel de complexiteit en dynamiek van cupping te ontrafelen en moedigt het aan om traditionele geneesmethoden in een nieuw licht te bekijken.

Historische ontwikkeling van cupping-therapie: van oude oorsprong tot moderne praktijk

Cupping-therapie, een vorm van alternatieve geneeskunde waarbij gebruik wordt gemaakt van cupping-brillen om negatieve druk op de huid te creëren, vindt zijn oorsprong in verschillende oude beschavingen. Al in 1500 voor Christus Beschrijvingen van deze vorm van therapie werden in de 1e eeuw voor Christus in Egypte gevonden. De methode werd ook gebruikt door de oude Grieken, waaronder de beroemde arts Hippocrates (ca. 460-370 v.Chr.), en raakte later in de Middeleeuwen wijdverspreider in het Romeinse Rijk en Europa. Cupping wordt al sinds ongeveer 1000 voor Christus in de traditionele Chinese geneeskunde (TCM) gebruikt. Daar gebruikt, waar het een integraal onderdeel van de therapeutische praktijk vertegenwoordigt.

De historische evolutie van cupping-therapie door de eeuwen heen vertoont een opmerkelijke consistentie in de basistoepassingsmethode, maar ook aanzienlijke regionale aanpassingen en uitbreidingen van de techniek. Oorspronkelijk werden dierenhoorns of bamboevaten gebruikt, later glazen of metalen bellen. De introductie van stolpen, die door het toepassen van warmte gemakkelijk een vacuüm konden creëren, betekende een belangrijke vooruitgang.

Met de verlichting en de vooruitgang in de wetenschappelijke geneeskunde in de 19e en het begin van de 20e eeuw nam de populariteit van cupping-therapie in de westerse wereld af. Het werd steeds meer gezien als onderdeel van de volksgeneeskunde en de praktijk ervan verschoof naar het gebied van alternatieve of complementaire geneesmethoden. Het bleef echter in veel delen van de wereld een gebruikelijke vorm van behandeling, vooral in Azië en het Midden-Oosten.

Aan het einde van de 20e en het begin van de 21e eeuw was er een heropleving van de belangstelling voor cupping-therapie, niet in de laatste plaats vanwege de publieke zichtbaarheid van atleten en beroemdheden die de behandeling ondergingen. Moderne cupping wordt vaak gebruikt in combinatie met andere therapievormen zoals massage, acupunctuur of fysiotherapie. Er worden in de moderne praktijk verschillende soorten cupping gebruikt, waaronder droge cupping, waarbij geen incisie in de huid wordt gemaakt, en bloederige cupping, waarbij kleine incisies worden gemaakt voordat er negatieve druk ontstaat.

Integratieve geneeskunde, die de combinatie van alternatieve en conventionele therapiemethoden bevordert, beschouwt cupping steeds meer als een aanvullende behandelingsoptie voor een verscheidenheid aan klachten. Ondanks de historische wortels en het wijdverbreide gebruik ervan, ontbreekt het cupping-therapie nog steeds aan alomvattende, wetenschappelijk onderbouwde onderzoeken die de effectiviteit en veiligheid ervan duidelijk kunnen aantonen.

Wetenschappelijke onderbouwing van cupping: een overzicht van lopende onderzoeken naar de effectiviteit ervan

Cupping, een vorm van therapie met een lange geschiedenis, wordt vaak gebruikt vanwege de potentiële therapeutische voordelen in verschillende klinische situaties. De afgelopen jaren hebben talloze wetenschappelijke onderzoeken zich gericht op het onderzoeken van de werkingsmechanismen en effectiviteit van cupping. Het is in verschillende contexten gebruikt, waaronder pijnbestrijding, het bevorderen van de bloedstroom en als adjuvante therapie voor aandoeningen van het bewegingsapparaat.

Uit een meta-analyse gepubliceerd in het tijdschrift PLOS ONE blijkt dat cupping-therapie de pijn effectief kan verminderen, vooral bij patiënten met chronische nek- en rugpijn. Het onderzoek benadrukte echter ook de noodzaak van verder onderzoek van hoge kwaliteit om deze bevindingen te ondersteunen.

Een ander belangrijk aspect dat wordt onderzocht is het effect van cupping op de lokale doorbloeding. Een studie gepubliceerd in het “Journal of Alternative and Complementary Medicine” toonde aan dat de lokale doorbloeding van de huid aanzienlijk toenam op het gebied van cupping. Dit ondersteunt de traditionele overtuiging dat cupping de bloedcirculatie kan helpen bevorderen.

De veiligheid van cupping is een ander belangrijk probleem. Hoewel cupping over het algemeen als veilig wordt beschouwd als het wordt uitgevoerd door getrainde professionals, kunnen er af en toe bijwerkingen optreden zoals blauwe plekken, pijn of huidinfectie. Een adequate opleiding en kennis van de juiste technieken zijn daarom cruciaal om de risico’s te minimaliseren.

Er zijn qua wetenschappelijke onderbouwing verschillende soorten cupping, zoals dry cupping en Bloody cupping, elk met verschillende werkingsmechanismen en toepassingsgebieden. Onderzoek heeft de neiging zich op specifieke typen te concentreren, waardoor het moeilijk is om onderzoeksresultaten direct te vergelijken.

Concluderend levert wetenschappelijk onderzoek bewijs voor de effectiviteit van cupping op bepaalde gebieden, met name bij pijnbestrijding en het bevorderen van de bloedcirculatie. Niettemin is verder onderzoek nodig om deze voorlopige bevindingen te bevestigen en een alomvattend begrip te ontwikkelen van alle therapeutische mogelijkheden en de mechanismen achter cupping.

Praktische gebruiks- en veiligheidsinstructies: een gids voor het correct uitvoeren van cupping-therapie

Een correcte implementatie van cupping-therapie is cruciaal voor de effectiviteit en veiligheid ervan. Er zijn verschillende cupping-methoden, waaronder dry cupping, waarbij er een vacuüm op de huid wordt gecreëerd zonder dat er snijwonden ontstaan, en bloederige cupping, waarbij kleine incisies in de huid worden gemaakt voordat het vacuüm wordt aangebracht. Beide methoden zijn bedoeld om de bloedcirculatie te bevorderen, pijn te verlichten en genezing te bevorderen.

• Vorbereitung: Vor der Anwendung sollte die zu behandelnde Hautstelle gereinigt werden. Das Equipment, insbesondere die Schröpfgläser, müssen steril sein. Entscheidend ist zudem die Wahl des richtigen Ortes für die Ansetzung der Gläser, der je nach Behandlungsziel variiert.
• Durchführung: Beim trockenen Schröpfen wird ein Schröpfglas auf die Haut gesetzt, und mittels einer Pumpe oder durch Erwärmung ein Unterdruck erzeugt. Beim blutigen Schröpfen werden vorher kleine Hautschnitte gesetzt. Die Dauer, wie lange die Gläser auf der Haut bleiben, variiert, sollte aber in der Regel 5 bis 15 Minuten nicht überschreiten.
• Nachsorge: Nach der Behandlung kann die behandelte Hautstelle gerötet sein und eventuell leichte Blutergüsse aufweisen. Eine angemessene Nachsorge umfasst die Desinfektion der Haut und das Auftragen einer beruhigenden Salbe.

De veiligheid van cuppingtherapie is sterk afhankelijk van correct gebruik en hygiëne. Er moet rekening worden gehouden met contra-indicaties. Mensen voor wie cupping niet geschikt is, zijn onder meer:

• Schwangere
• Personen mit schweren Hautkrankheiten
• Personen mit Blutgerinnungsstörungen

Voor een veilig gebruik is bovendien een grondige opleiding en ervaring met cuppingtherapie vereist. Professionals moeten daarom altijd toezicht houden op de implementatie of gebruikers moeten op zijn minst grondige instructies krijgen voordat ze cupping-therapie bij zichzelf gebruiken.

Een correct uitgevoerde cupping-therapie kan daarom een ​​effectieve methode zijn om de lichamelijke gezondheid te ondersteunen, als de beschreven veiligheidsinstructies worden gevolgd.

Concluderend is cupping-therapie een methode met een lange historische traditie die nu zowel in de alternatieve geneeskunde als in modern wetenschappelijk onderzoek wordt gebruikt. Dit artikel geeft een uitgebreid overzicht van de historische ontwikkeling, de wetenschappelijke basis en de juiste toepassings- en veiligheidsinstructies voor cupping. Ondanks zijn reputatie in verschillende culturen door de eeuwen heen, moeten geïnteresseerden zich ervan bewust zijn dat de effectiviteit van cupping kan variëren, afhankelijk van de aandoening en de individuele situatie. De huidige wetenschap levert bewijs voor de potentiële gezondheidsvoordelen die verband kunnen houden met cupping-therapie, maar benadrukt tegelijkertijd de noodzaak van verder onderzoek om deze voordelen duidelijk aan te tonen en de methodologie verder te verfijnen. Personen die overwegen deze vorm van therapie te proberen, wordt geadviseerd eerst gekwalificeerde professionals te raadplegen en niet zelfstandig therapie te ondernemen zonder de juiste begeleiding en expertise. Hierdoor wordt niet alleen de veiligheid gewaarborgd, maar wordt ook een zo groot mogelijk gezondheidsvoordeel behaald.

Bronnen en verder lezen

Referenties

• Ahmed, S.M., Madbouly, N.H., Maklad, S.S. & Abu-Shady, E.A. (2005). Immunomodulatory effects of blood letting cupping therapy in patients with rheumatoid arthritis. Egyptian Journal of Immunology, 12(2), 39-51.
• Al-Bedah, A.M.N., Elsubai, I.S., Qureshi, N.A., et al. (2019). The medical perspective of cupping therapy: Effects and mechanisms of action. Journal of Traditional and Complementary Medicine, 9(2), 90–97.

Studies

• Mehta, P. & Dhapte, V. (2015). Cupping therapy: A prudent remedy for a plethora of medical ailments. Journal of Traditional and Complementary Medicine, 5(3), 127-134.
• Michalsen, A., Bock, S., Lüdtke, R., Rampp, T., Baecker, M., Bachmann, J., Langhorst, J., & Musial, F. (2009). Effects of Traditional Cupping Therapy in Patients with Carpal Tunnel Syndrome: A Randomized Controlled Trial. Journal of Pain, 10(6), 601-608.

Verder lezen

• Cao, H., Li, X., & Liu, J. (2012). An updated review of the efficacy of cupping therapy. PloS one, 7(2), e31793.
• Farhadi, K., Schwebel, D.C., Saeb, M., Choubsaz, M., Mohammadi, R., & Ahmadi, A. (2009). The Effectiveness of Wet-Cupping for Nonspecific Low Back Pain in Iran: A Randomized Controlled Trial. Complementary Therapies in Medicine, 17(1), 9-15.
• Kim, J.I., Lee, M.S., Lee, D.H., Boddy, K., & Ernst, E. (2011). Cupping for treating pain: A systematic review. Evidence-Based Complementary and Alternative Medicine, 2011, 467014.